PST!: Leonardo kręci młynka

Przewrotna Scena Teatralna przedstawia krótką formę a-sceniczną pod tytułem jak wyżej.

Osoby:
Leonardo da Vinci – znany malarz, architekt, konstruktor. Między innymi.
Dyrektor Muzeum, prawdopodobnie Sztuki, i to nawet Współczesnej.

(pukanie do drzwi gabinetu)
DYREKTOR
Proszę.
(wchodzi malarz. Między innymi.)
LEONARDO
Pan wzywał, panie Dyrektorze?
DYREKTOR
Tak, panie da Vinci. Proszę usiąść.
(Leonardo spełnia prośbę Dyrektora)
Panie Leonardo, wpłynęła na Pana skarga od jednego z artystów, którego performance odbył się u nas tydzień temu.
LEONARDO
Skarga?
DYREKTOR
Skarga. Panie DaVinci, czy może da Vinci - jak się wymawia Pana nazwisko, razem czy osobno?

 LEONARDO

Ja mówię razem, ale w dowodzie mam osobno.

DYREKTOR

Zapytam kadrową. Wracając do tematu: wiemy, że jest Pan świetnym opiekunem ekspozycji w naszym muzeum. Można nawet rzec, urodzonym. Kocha Pan sztukę...
LEONARDO
Dziękuję.
DYREKTOR
(piorunuje go wzrokiem)
...ale Tylko dlatego, że namalował Pan „Mona Lisę” i „Damę z łasiczką” nie daje to Panu prawa do krytykowania innych artystów! Zwłaszcza tych zaprzyjaźnionych z naszą instytucją!
LEONARDO
Przepraszam, ale...
DYREKTOR
Żadnego „ale”! Czy wie Pan, jak oni się teraz czują??
(Leonardo kręci młynka palcami)
Czy wie Pan, jak może się czuć współczesny artysta skrytykowany przez jakiegoś cholernego opiekuna ekspozycji??
LEONARDO
Ale ja...
DYREKTOR

Da Vinci, nie przerywać!!!

(Leonardo kręci młynka bardziej)
To, że Pan nie rozumie współczesnej sztuki, nie upoważnia Pana do negowania czyichś dokonań!
LEONARDO
Panie Dyrektorze, ja...
DYREKTOR
Tylko „ja” i „ja”. Jak tak dalej pójdzie, to nie awansuje Pan. A w tym roku miał Pan zostać „starszym opiekunem ekspozycji”!
(Leonardo smutnieje. Na chwilę)
LEONARDO
Ma Pan Dyrektor rację. Adieu!
(wyjmuje składaną machinę latającą, uruchamia i odlatuje)
DYREKTOR
(patrząc za znikającym malarzem)
To nie jest kraj dla takich ludzi...

KONIEC