Uekologicznienie

      Wiosenny poranek zawitał na jedno z miejskich osiedli.

      Subtelna woń mokrych ptasich odchodów wdzierała się w nozdrza spokojnie pokonującego nierówne płyty chodnikowe Mrzokonimowa. Papierek po gorącej parówce w bułce oblanej sosem ponoć meksykańskim wyrzucił do przepełnionego kosza na śmieci.
      Właściciele psów radośnie odwracali głowy, by nie przeszkadzać swym pupilkom w czynnościach fizjologicznych, a następnie wędrowali dalej.
      Blok, do którego zmierzał agent, stal nieopodal. I kiedy Mrzokonimow zbliżył się do drzwi wejściowych, przystanął, bo pewne kuriozum przykuło jego uwagę.
      Na zielonym trawniku, pomiędzy blokami i wątpliwej czystości samochodami, tuż przy mocno uczęszczanej przez tirowców drodze 73, pasła się krowa. Dorosła, holenderska, z dzwoneczkiem u szyi.
      Mrzokonimow uniósł lekko brew. Następnie nacisnął guzik domofonu i połączył się z agencim partnerem.

      Widzimrka kończył właśnie oglądanie nagranego wcześniej odcinka telenoweli z Marią Flondrą Esteban de la Vega.
- Już schodzę – rzucił do słuchawki. Wyłączył 176 epizod „Na skrzydłach uznania”, zabrał neseser, włożył ciemne okulary i opuścił mieszkanie.

      Mrzokonimow uważnie obserwował pasącą się krowę.
- Inwestycja spółdzielni?

- Tak – odparł Widzimrka.

- Mhm.

     Mrzokonimow znał już historię.
     Otóż, spółdzielnia wyszła naprzeciw skargom mieszkańców, których codziennie rano, co roku na wiosnę, budziły golarki do traw, niewiele większe od tych, których dorośli mężczyźni używają do pielęgnacji swojego zarostu. Liczne protesty niewyspanych lokatorów spowodowały zastosowanie rozwiązania nowocześnie ekologicznego i w ten sposób, dzięki funduszom unijnym, na widzimrkowym osiedlu pojawiła się krowa, która gryzła trawę kręcą mordą.
     I była wielce zadowolona.

- Chodźmy, sprawy się same nie rozwiążą – rzekł Mrzokonimow, rzucając ostatnie spojrzenie na czworonożne zwierzę.